Μένουμε Σπίτι

Η καμπάνια του υπουργείου Υγείας για τον κορωνοϊό  «Μένουμε Σπίτι» έχει διττό στόχο: αφ’ ενός να προστατεύσουμε την υγεία μας και την υγεία των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού, αφετέρου να δώσουμε περιθώρια στο σύστημα Υγείας να αντιδράσει.
Κόντρα στην αυθόρμητη αντίδραση στα μέτρα που μας «εξαναγκάζουν» να Μείνουμε Σπίτι, προτάσσεται η λογική και η υπεύθυνη στάση σε μια κρίση που αφορά όλους.
Η καμπάνια του υπουργείου Υγείας με τίτλο «Μένουμε Σπίτι», παρακινεί τους πολίτες να μειώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις μετακινήσεις τους και να παραμείνουν σπίτι, ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες περαιτέρω εξάπλωσης του κορωνοϊού.
Για το λόγο αυτό, οι ανάγκες του κοινού της Ενδοκρινολογικής Μονάδας του Πανεπιστημίου Αθηνών, θα εξυπηρετούνται κατόπιν συνεννόησης στα παρακάτω στοιχεία επικοινωνίας:
Ελένη Παπανικολάου
Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 6977070917

To χρόνιο στρες προκαλεί παχυσαρκία και διαβήτη

Είναι ένας από τους σπουδαιότερους επιστήμονες που διαθέτει η χώρα μας και συγκαταλέγεται ανάμεσα στους 200 κορυφαίους κλινικούς ερευνητές στον κόσμο και στους συχνότερα αναφερόμενους για το έργο του στον τομέα της Ενδοκρινολογίας και Παιδιατρικής. Ο Γιώργος Χρούσος, Ομότιμος Καθηγητής Παιδιατρικής και Ενδοκρινολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, λίγους μήνες μετά την παράδοση της «σκυτάλης» της Διεύθυνσης της Α’ Παιδιατρικής Κλινικής της Σχολής στην κυρία Χριστίνα Κανακά- Gantenbein, μιλά για τις μελέτες του, για το περίφημο brain drain και τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαμε να το ανακόψουμε, για το στρες και το πώς επηρεάζει την υγεία μας, αλλά και για το πόσο σημαντική είναι η ενδομήτρια ζωή και τα πέντε πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού στη μετέπειτα υγεία και πορεία του.

 

Πώς είναι η ζωή μετά τη συνταξιοδότησή σας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών; 

Έφυγα πλέον από τη διοίκηση, αλλα όχι από το Πανεπιστήμιο. Εξακολουθώ να σσχολούμαι με την έρευνα και τη διδασκαλία και είμαι υπεύθυνος για μια ερευνητική ενδοκρινολογική μονάδα που είναι μέσα στο Πανεπιστήμιο, όπου βλέπουμε δύσκολους ασθενείς με ενδοκρινολoγικά και μεταβολικά προβλήματα. Συνολικά, τώρα έχω πιο πολύ διαθέσιμο χρόνο, κάνω πιο πολλή έρευνα, γράφω πιο πολύ, ταξιδεύω περισσότερο.

Διδάσκετε και στις Ηνωμένες Πολιτείες; 

Έχω καθηγητική θέση στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά δεν πηγαίνω συχνά. Συχνότερα πηγαίνω στο Πανεπιστήμιο της Δρέσδης, όπου είμαι καθηγητής Ιατρικής. Είναι ένα πανεπιστήμιο με εξαιρετικά εργαστήρια και εξαιρετικούς ερευνητές. Ένα μέρος από τα πειράματά μου γίνονται πλέον εκεί.

Επ΄ ευκαιρία, ας μιλήσουμε και για την έρευνα στην Ελλάδα- είναι ένας τομέας που πάσχει και υποχρηματοδοτείτο και πριν την κρίση…

Στο παρελθόν, περνούσαν τρία με τέσσερα χρόνια με το κράτος να μη διαθέτει καμία χρηματοδότηση. Οι νέοι άνθρωποι χρειάζονται χρήματα γιατί αλλιώς δεν μπορούν να κάνουν την έρευνά τους, να παράξουν νέες γνώσεις και να τις δημοσιεύσουν, με αποτέλεσμα να  καταστρέφονται επιστημονικά. Αν η χώρα είναι σοβαρή, πρέπει να έχει μόνιμη και τακτική χρηματοδότηση για την έρευνα.

Μιλήστε μας για το επίπεδο των ελληνικών πανεπιστημίων. Γνωρίζουμε όλοι ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο βγάζει εξαιρετικούς επιστήμονες, με καλές βάσεις που διαπρέπουν στο εξωτερικό. 

Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών δεχόμαστε  τους καλύτερους μαθητές λόγω των εξετάσεων – από αυτούς, ένα ποσοστό θα διαπρέψει, είτε εδώ είτε στο εξωτερικό. Ανάμεσα στα 15.000- 20.000 πανεπιστήμια στον κόσμο είμαστε στις πρώτες 300 θέσεις. Αυτό είναι μεγάλη επιτυχία για μια χώρα που υποχρηματοδοτεί τα ιδρύματά της. Έχουμε ανθρώπους, οι οποίοι δουλεύουν με κέφι και έχουμε φτιάξει νησίδες αριστείας σχεδόν σε όλα τα ανώτατα ιδρύματα της χώρας.

Να μιλήσουμε λίγο για το brain drain; Γιατί έχουμε μια μαζική μετανάστευση, ειδικά γιατρών. 

Τους δικαιολογώ, γιατί δεν υπάρχουν δουλειές εδώ. Τα χρήματα που διαθέτουν αυτές οι λίγες δουλειές που υπάρχουν, είναι ελάχιστα- και μιλάμε για ανθρώπους που έχουν ήδη τελειώσει τις σπουδές τους, π.χ. στην Ιατρική, έχουν υπηρετήσει τη θητεία τους στο στρατό και μέχρι πρόσφατα, περίμεναν 7-8 χρόνια για να αρχίσουν ειδικότητα.

Aν θέλουν να έχουν ένα καλό εισόδημα και να πετύχουν τους επαγγελματικούς τους στόχους, οι νέοι αυτοί αναγκάζονται να φύγουν. Και ευθυνόμαστε εμείς που φεύγουν, επειδή δεν έχουμε φτιάξει δομές και ένα καλό περιβάλλον για να τους συγκρατήσουμε στην χώρα.  Ο μόνος τρόπος για να φέρουμε αυτούς τους επιστήμονες πίσω είναι να δοθούν χρήματα και διοικητική ευελιξία στα ανώτατα ιδρύματα.

Ταξιδεύετε πολύ στο εξωτερικό και στην Αμερική. Θα ήθελα να μιλήσουμε για την επανεμφάνιση επιδημιών, όπως της ιλαράς, λόγω του αντιεμβολιαστικού κινήματος.

Οι άνθρωποι που ανήκουν στο αντιεμβολιαστικό κίνημα “ζουν σε άλλο πλανήτη”. Όλα τα δεδομένα που υπάρχουν δείχνουν ότι τα εμβόλια είναι αποτελεσματικά και προστατεύουν όλους μας. Με το να μην κάνεις στο παιδί σου ένα εμβόλιο, δυνητικά το εκθέτεις σε κίνδυνο. Γιατί μπορεί να έλθει μια επιδημία και το παιδί να αρρωστήσει, ακόμα και να πεθάνει. Δεν υπάρχει λογικό επιχείρημα εναντίον των εμβολίων.

Ευτυχώς, στη χώρα μας δεν έχουμε τόσο σοβαρό πρόβλημα με το αντιεμβολιαστικό κίνημα. Στην περίπτωση της ιλαράς, τα πιο πολλά ανεμβολίαστα παιδιά ήταν Ρομά. Για αυτό, εδώ και δύο-τρία χρόνια, στο πλαίσιο του προγράμματος “Υγεία για Όλους”, έχουμε εμβολιάσει χιλιάδες ανεμβολίαστα παιδιά ευπαθών ομάδων, όπως Ρομά.

Πώς έχει επηρεάσει η κρίση παιδιά και ενήλικους; Πώς το βιώνετε εσείς;

Οι ενήλικοι επηρεάζονται κυρίως λόγω της ανεργίας και της έλλειψης οικονομικών πόρων. Η φτώχεια είναι από μόνη της στρες και η ανεργία φοβερά ψυχοφθόρα. Γι’ αυτό και γενικά σε όλον τον κόσμο, οι φτωχότερες τάξεις πεθαίνουν πιο γρήγορα από τις πλούσιες. Τα παιδιά προσλαμβάνουν το στρες των ενηλίκων, γιατί είναι συνδεδεμένα με τους γονείς συναισθηματικά.

Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς για να προστατεύσουν τα παιδιά τους από την κρίση και το στρες; 

Να βεβαιωθούν ότι τρώνε υγιεινά, ότι ασκούνται, ότι δεν βλέπουν πολλή τηλεόραση, ότι δεν περνάνε πολύ χρόνο μπροστά στους υπολογιστές και γενικά στις οθόνες. Να τους αγοράζουν βιβλία, να τους διαβάζουν, να βεβαιώνονται ότι κοιμούνται κανονικά και αρκετά, ότι παίζουν, ότι ξεκουράζονται.

Τι προβλήματα προκαλεί το χρόνιο στρες στον οργανισμό;

Στο χρόνιο στρες, ορμόνες όπως η κορτιζόλη και οι κατεχολαμίνες, είναι ανεβασμένες στην κυκλοφορία μας όλο το 24ωρο, με αποτέλεσμα να κλειδώνουν το μεταβολισμό σε καταβολική φάση, κατά την οποία ο οργανισμός δεν μπορεί να κάνει τις επιδιορθώσεις των ιστών που είναι απαραίτητες.

Ο λόγος για τον οποίο έχουμε τον κιρκάδιο, δηλ. τον 24ωρο ρυθμό μας, είναι για να δραστηριοποιούμαστε το πρωί, να βγάζουμε τα προς το ζην τις πρωινές ώρες, ενώ στις απογευματινές και βραδινές ώρες πρέπει να ξεκουραζόμαστε και να μην έχουμε στρες. Αν έχουμε στρες το βράδυ, οι ορμόνες του στρες, όπως η κορτιζόλη,  είναι ανεβασμένες και εμποδίζουν την επούλωση.

Μια από τις πιο συχνές επιπλοκές του χρόνιου στρες είναι η παχυσαρκία. Και όχι η σκέτη η παχυσαρκία, αλλά η παχυσαρκία που συνδέεται με μεταβολικά προβλήματα: ανεβαίνει η χοληστερίνη, η αντίσταση στην ινσουλίνη, η πηκτικότητα του αίματος, η αρτηριακή πίεση, κ.λπ., που προδιαθέτουν σε καρδιαγγειακή νόσο.

Το χρόνιο στρες, επίσης, λειτουργεί σαν εκλυτικός παράγοντας για την εμφάνιση του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 σε κάποιον που έχει τα γονίδια προδιάθεσης στη νόσο. Και αυτό, γιατί αυξάνεται το λίπος, ελαττώνεται η μυϊκή μάζα, εμφανίζεται αντίσταση στην ινσουλίνη και εξαντλείται το β-κύτταρο του παγκρέατος που παράγει την ινσουλίνη.

Γι’ αυτό έχουμε περισσότερα προβλήματα σε εκείνους που εργάζονται νύχτα;

Ναι, αυτό είναι πλέον αποδεδειγμένο. Εκείνοι που εργάζονται σε βάρδιες έχουν αυξημένη νοσηρότητα και, πιθανόν, και θνητότητα. Έχουν γίνει πειστικές μελέτες σε νοσηλευτές και γιατρούς. Το να είσαι γιατρός στην Αμερική σημαίνει απώλεια επτά χρόνων ζωής. Και ένας από τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό είναι οι βραδινές εφημερίες.

Μπορούμε να απαλλαγούμε από το χρόνιο στρες; Ή μαθαίνουμε να ζούμε με αυτό;

Αν είναι κάτι που μας στρεσάρει και μπορούμε να το ξεφορτωθούμε, καλό είναι να απαλλαγούμε απ’αυτό. Αν όμως είναι τέτοιες οι συνθήκες που δεν μπορούμε να το ξεφορτωθούμε, τότε πρέπει να μάθουμε να το διαχειριζόμαστε. Έχει αποδειχθεί ότι η κλασική γνωσιακή, συμπεριφορική θεραπεία δουλεύει πάρα πολύ καλά στη διαχείριση του στρες (stress management). Υπάρχουν και άλλες μέθοδοι που βοηθάνε, όπως ο διαλογισμός, η γιόγκα και άλλες. Στην Αμερική κυκλοφόρησαν πρόσφατα, και σύντομα αναμένονται και στην Ελλάδα, συσκευές που φοράει ο στρεσαρισμένος ασθενής, τα οποία εκπέμπουν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία προς τον εγκέφαλο, συντονίζοντάς τον και επιφέροντας μία χαλάρωση.

Σε τι αφορούν οι τελευταίες σας μελέτες;

Η δουλειά μου στη μοριακή βιολογία έχει να κάνει με το στρες και την κορτιζόλη. Πώς δουλεύει, πώς λειτουργεί μέσα στο κύτταρο. Με δεδομένο ότι η κορτιζόλη επηρεάζει το ένα πέμπτο του γονιδιώματος του ανθρώπου, υπάρχει μεγάλο περιθώριο για έρευνα. Επιπλέον, τα τελευταία τρία χρόνια συνεργάζομαι με μία εταιρεία βιοτεχνολογίας στην Ιταλία, που φτιάχνει μηχανήματα που λειτουργούν με την βοήθεια αλγορίθμων και νευρωνικών συστημάτων και που με μεγάλη ακρίβεια μπορούν να αποκαλύψουν τη σύσταση του σώματος, καθώς και τα χημικά του στοιχεία, όπως το κάλιο, το νάτριο, το ασβέστιο, το μαγνήσιο.

Πώς λειτουργούν αυτές οι συσκευές;

Δίνουν ρεύμα στον οργανισμό σε δύο συχνότητες και συνέχεια καταγράφουν την αλλαγή στη συχνότητα, η οποία αλλάζει όταν το ρεύμα περνάει από λίπος, μυ, οστό κ.λπ. Έτσι, μπορούμε να δούμε με μεγάλη ακρίβεια τη σύσταση του σώματος. Πόσο λίπος, πόση μυϊκή, πόση οστική μάζα έχει. Από μελέτη που πραγματοποιήσαμε στην Ιταλία, σε πολλές χιλιάδες ανθρώπους, έγινε κατανοητό γιατί πολλοί άνθρωποι παραπονιούνται για τα λεγόμενα “ιατρικώς ανεξήγητα συμπτώματα”: κούραση,  υπνηλία, πόνο, έλλειψη διάθεσης για δουλειά, ζάλη, ναυτία, κ.λπ. Bρήκαμε ότι αυτοί που έχουν αυτά τα συμπτώματα –οι οποίοι είναι πάρα πολλοί- έχουν αυξημένο λίπος στην κοιλιά, ελαττωμένη μυϊκή μάζα και ελαττωμένη οστική μάζα. Πολλοί άνθρωποι στην ηλικία των 50 είναι ήδη έτσι. Έχουν λίπος μέσα στην κοιλιά, το οποίο είναι ιδιαίτερα τοξικό, γιατί παράγει ορμόνες φλεγμονής, τις κυτοκίνες. Έτσι, αυξάνει η συστηματική φλεγμονή, χάνεται ο ρυθμός της κορτιζόλης, δεν γίνεται επιδιόρθωση των ιστών. Για αυτό, αν μετρήσει κάποιος τη βιολογική τους ηλικία θα τους βρει γερασμένους- αρκετά χρόνια πιο μεγάλους από τη χρονολογική τους ηλικία. Αυτό είναι κάτι στο οποίο πρέπει να παρέμβουμε σαν κοινωνία. Γιατί φαίνεται ότι αφορά πολύ κόσμο, ίσως τα δύο τρίτα του πληθυσμού.

Μπορούμε να αντιστρέψουμε αυτή τη βιολογική ηλικία;

Αναμφίβολα μπορεί να αντιστραφεί. Κατ’ αρχήν με μεσογειακή διατροφή, σωστό ύπνο και άσκηση. Και ορισμένα συμπληρώματα διατροφής, αν χρειάζεται. Πολύ αποτελεσματικά είναι τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, τα οποία κατεβάζουν τα τριγλυκερίδια και έχουν και αντιφλεγμονώδη δράση, καθώς και η βιταμίνη D, η οποία είναι ιδιαίτερα χαμηλή στους Έλληνες.

 

Τι συμβουλές θα περιλάμβανε ο δικός σας κατάλογος του καλού γονέα;

Τελικά φαίνεται, τόσο από τη δική μου εμπειρία, όσο και από πολύ μεγάλες μελέτες, ότι έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία η εμβρυϊκή ζωή και τα πέντε πρώτα χρόνια του παιδιού. Αν δηλαδή, μια κοινωνία θέλει να επηρεάσει τους πολίτες της όσον αφορά την ανάπτυξή τους, τη συμπεριφορά τους και την ψυχολογική και σωματική υγεία και την ευτυχία τους, εκεί είναι που πρέπει να παρέμβει.

Μεγάλη μελέτη που έγινε πρόσφατα  στην Αμερική έδειξε ότι από τα χρόνια του νηπιαγωγείου μπορεί να διαπιστωθεί η πορεία που θα έχει ένα παιδί αργότερα στη ζωή του.

Εμβρυϊκή ζωή, τα πέντε πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού και η εφηβεία είναι περίοδοι ιδιαίτερα ευαίσθητες σε επιγενετικές αλλαγές. Αν το παιδί βιώσει πολύ έντονο στρες σε αυτές τις περιόδους, μπορεί να προκύψουν αλλαγές στο γονιδίωμά του, που δημιουργούν μεταβολές χαρακτηριστικές του χρόνιου στρες: δεν αισθάνονται καλά, έχουν αγχωτικά και καταθλιπτικά συμπτώματα, υπερπαράγουν κορτιζόλη  και άλλες ορμόνες του στρες. Ένα παιδί που στρεσάρεται σε μικρή ηλικία θα κοστίσει πολύ περισσότερο στην κοινωνία όταν γίνει ενήλικος, διότι μπορεί να αναπτύξει διάφορες αρρώστιες, ψυχικές και σωματικές.

Ο Χέκμαν, βραβείο Νόμπελ στην Οικονομία, είχε υπολογίσει ότι η καλύτερη επένδυση που μπορεί να κάνει μια κοινωνία είναι στα προσχολικά χρόνια. Πλάθονται τα παιδιά αυτά τα χρόνια, μαθαίνουν να συνδιαλέγονται, αλλάζουν θετικά τα νευρωνικά τους κυκλώματα στον εγκέφαλο. Σημειωτέον, ότι η κορυφή του αριθμού των συνάψεων στον εγκέφαλό μας είναι στα δύο χρόνια της ζωής.  Μπορούμε να φτιάξουμε μια κοινωνία που “να πετάει” αν ξεκινήσουμε από τις εγκύους, τις μητέρες και τα μικρά παιδιά. Θα έχουμε καλύτερους πολίτες, πιο ευτυχισμένους ανθρώπους, λιγότερο παραβατισμό, μεγαλύτερη παραγωγικότητα.

 

Της Νεκταρίας Καρακώστα για το Περιοδικό “Στα Χρώματα του Διαβήτη

Γιώργος Χρούσος: “Το Ευ Γήρας Είναι Το Καλύτερο Σενάριο Μακροζωίας”

Ποια είναι η δική του συνταγή για το πολυπόθητο healthy ageing.

Στα επόμενα 4 λεπτά θα μάθεις:

-Tελικά ισχύει ότι οι Έλληνες ζουν πιο πολλά χρόνια;
-Ποια είναι τα 5 βασικά βήματα για healthy ageing.


Δεν αρκεί να καταφέρεις να ζήσεις πολλά χρόνια. Είναι πολύ καλύτερο να ζήσεις χρόνια πολλά και καλά.

Ακόμα, όμως, κι αν έχεις γονίδια Ικαριώτη, δεν είναι βέβαιο ότι θα ζήσεις μια καλή ζωή μεγαλώνοντας, αν δεν φροντίσεις εγκαίρως να υιοθετήσεις ένα υγιεινό τρόπο ζωής.

Τι να το κάνεις, λοιπόν, αν καταφέρεις τελικά να συρθείς μέχρι τα εκατό;  Το θέμα είναι να μπορέσεις μεγαλώνοντας να απολαύσεις όσο το δυνατόν πιο ποιοτικά και καλά χρόνια υγείας και ευεξίας.

Ένας τέτοιος στόχος, όμως, απαιτεί πρόγραμμα και αυτοφροντίδα και ίσως μια αλλαγή οπτικής.

Με τον καθηγητή Γεώργιο Χρούσο μιλήσαμε για αυτή τη νέα ποιοτική διαφορά στον στόχο μακροζωία. Το healthy ageing που αντιστοιχεί ούτε λίγο ούτε πολύ σε μια φιλοσοφία ζωής, που προφανώς ταιριάζει γάντι στην εποχή που αναμένεται να ανατείλει. Μια εποχή όπου ο  κύριος στόχος δεν θα είναι απλά και μόνο η παράταση της νεότητας, αλλά η πορεία προς το υγιές γήρας.

Κύριε Χρούσο, σύμφωνα με στατιστικές εκτιμήσεις ο πληθυσμός των ατόμων τρίτης ηλικίας αναμένεται να αυξηθεί τις επόμενες δεκαετίες. Αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει ότι ζούμε περισσότερο;

Πράγματι, ο πληθυσμός των ατόμων τρίτης ηλικίας θα αυξηθεί, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό οφείλεται στην αύξηση του προσδόκιμου της  ζωής στις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες. Γενικά, αυτές οι χώρες είναι σε μια αρνητική πορεία όσον αφορά τον πληθυσμό τους, δεδομένου ότι χρειαζόμαστε πάνω από 2 παιδιά ανά ζεύγος για να εξισορροπήσουμε την απώλεια από τους θανάτους. Αυτή η σταδιακή αλλαγή του πληθυσμού, με ελάττωση των νέων ανθρώπων και αύξηση των ηλικιωμένων, έχει ήδη αρχίσει να δημιουργεί οικονομικά προβλήματα στα ταμεία των συντάξεων και στο σύστημα υγείας.

Στην Ελλάδα έχουμε καλό προσδόκιμο ζωής, παρότι είμαστε στις πρώτες θέσεις σε παχυσαρκία, η οποία συνοδεύεται από νοσήματα που επιβαρύνουν την υγεία. Πώς εξηγείται αυτό;

Έχουμε πράγματι φοβερή αύξηση της παχυσαρκίας και του διαβήτη τύπου 2 στη χώρα μας. Περίπου τα δύο τρίτα του πληθυσμού μας στην ηλικία των 50-60 ετών πάσχουν από καρδιομεταβολικές νόσους που οφείλονται στον κακό τρόπο ζωής. Αυτές οι νόσοι είναι απόλυτα αποφεύξιμες και αναστρέψιμες με τη σωστή διαχείριση του τρόπου ζωής.

Η παράταση του προσδόκιμου της ζωής, παρόλη την αύξηση της παχυσαρκίας και την έλλειψη άσκησης που έχουμε στο λαό μας, εξισορροπείται από τη χρήση φαρμάκων που ελαττώνουν τους παράγοντες καρδιομεταβολικού κινδύνου, όπως το μεταβολικό σύνδρομο, η υπέρταση, η δυσλιπιδαιμία, η υπερπηκτικότητα του αίματος,  το άγχος, η κατάθλιψη και η λεγόμενη «παραφλεγμονή» που συνοδεύει την παχυσαρκία και το χρόνιο στρες. Αυτά τα φάρμακα έχουν δράσεις αντι-στρες, αντι-φλεγμονώδεις, αντι-πηκτικότητας του αίματος, καθώς και αντι-οξειδωτικές. Επίσης, είναι γνωστό ότι τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα χαρίζουν πολλά χρόνια ζωής σε αυτούς που πραγματικά τα χρειάζονται.

Η επιστήμη, επομένως, δίνει λύση ακόμα και σε σοβαρά προβλήματα υγείας, κι έτσι καταφέρνουμε να ζήσουμε περισσότερο στις δυτικές τουλάχιστον κοινωνίες. Έτσι δεν είναι; 

Η επιστήμη πραγματικά βοηθάει τον σύγχρονο άνθρωπο με  δύο τρόπους. Πρώτον και καλύτερο, με το ότι έχει δείξει τον σωστό τρόπο ζωής, και δεύτερο, με την ανακάλυψη πολλών νέων φαρμάκων, που αποδεδειγμένα αυξάνουν το προσδόκιμο επιβίωσης. Το καλύτερο όμως είναι να υιοθετούμε τον πρώτο, ώστε να περιορίσουμε την ανάγκη για τον δεύτερο. Δηλαδή, να ακολουθούμε έναν υγιή τρόπο ζωής, έτσι ώστε να έχουμε καλύτερη υγεία μεγαλώνοντας και λιγότερο ανάγκη από φάρμακα.

Ποιος είναι ο λόγος, κύριε Χρούσο, που, ενώ ξέρουμε τη συνταγή για να ζήσουμε περισσότερο και καλύτερα, δεν την εφαρμόζουμε; Τι μας εμποδίζει να υιοθετήσουμε έναν πιο υγιή τρόπο ζωής;

Το χρόνιο στρες είναι ένα μεγάλο εμπόδιο στην υιοθέτηση καλών συμπεριφορών και οφείλουμε να το διαχειριζόμαστε σωστά. Η γνώμη μου είναι ότι μη-φαρμακευτικοί τρόποι ελέγχου του χρόνιου στρες, που έχουν να κάνουν με τον υγιεινό τρόπο ζωής, είναι το καλύτερο αντίδοτο στο στρες. Αυτοί συμπεριλαμβάνουν τη διατήρηση ιδανικού βάρους σώματος, την υγιεινή διατροφή, τη μέτρια άσκηση και τη σωστή διαχείριση του στρες. Η τελευταία μπορεί να επιτευχθεί με πολλούς τρόπους, αλλά συχνά μπορεί να χρειαστεί τη βοήθεια θεραπευτή με εξειδίκευση στη διαχείριση του στρες.

Επιμένετε στο στρες. Είναι γνωστή η έρευνά σας πάνω σε αυτό. Θεωρείτε πραγματικά ότι το στρες μάς “τρώει χρόνια”; Μπορεί να μειώσει τα χρόνια ζωής, αλλά και να μας γεράσει πριν την ώρα μας;

Ισχύουν και τα δύο. Είναι αποδεδειγμένο, εξάλλου, ότι χρόνιο ψυχοκοινωνικό στρες βλάπτει τους ιστούς μας μέσω των ορμονών του, που συμπεριλαμβάνουν την κορτιζόλη και τις φλεγμονώδεις ορμόνες του ανοσιακού συστήματος που λέγονται κυτοκίνες. Οι ουσίες αυτές αφενός εμποδίζουν την επιδιόρθωση των ιστών, ενώ, αφετέρου, αυξάνουν την οξείδωση που καταστρέφει πολλές ουσίες μέσα και έξω από το κύτταρο. Η βλάβη των τελομεριδίων, που προστατεύουν τα χρωμοσώματά μας, περιορίζει την ανανέωση των ιστών μας και συνεπώς τον χρόνο της ζωής μας.

Το χρόνιο στρες είναι ένα μεγάλο εμπόδιο στην υιοθέτηση καλών συμπεριφορών και οφείλουμε να το διαχειριζόμαστε σωστά.

Πάντως όλα δείχνουν ότι – με τον έναν ή τον άλλον τρόπο – στο μέλλον θα μπορούμε να καταφέρουμε να ζήσουμε περισσότερο. Αυτό δεν είναι ένα καλό νέο; 

Το υγιές γήρας είναι το ζητούμενο και όχι η μακροζωία από μόνη της. Γήρας με προβλήματα υγείας μπορεί να γίνει ανυπόφορο, αν περιορίζει  τη λειτουργικότητα και την αυτονομία του ηλικιωμένου ή της ηλικιωμένης. Τα δύο αυτά στοιχεία είναι τα βασικά προ-απαιτούμενα που καθορίζουν την ποιότητα της ζωής ενός ανθρώπου. Και δεν πρέπει να υποτιμούμε τη μοναξιά που συχνά συνοδεύει τα γηρατειά. Η παρουσία της επιταχύνει την πρόοδο του γήρατος και συνεπώς ελαττώνει το προσδόκιμο της ζωής.

Μπορείτε να μας πείτε πέντε βήματα για να εξασφαλίσει κάποιος αυτό το υγιές γήρας όπως λέτε;

Αυτή η ερώτηση για τα πέντε βήματα κανονικά χρήζει μεγάλης απάντησης. Φοβάμαι τις υπεραπλουστεύσεις, όπως και τις γενικεύσεις, αλλά θα προσπαθήσω. Σωστή διατροφή, μέτρια άσκηση, τακτική ανάπαυση, ουσιαστική διασκέδαση, θετική κοινωνικότητα και πνευματικότητα είναι τα πέντε αυτονόητα λογικά βήματα.

Αλλά, πέραν αυτών είναι πολύ σημαντικά η καλοσύνη, η υπέρβαση του εαυτού και πάνω απ΄ όλα  η ύπαρξη νοήματος ζωής. Είναι προφανές ότι θα πρέπει να ακολουθήσουμε τις πανανθρώπινες αξίες που εκφράστηκαν ξεκάθαρα από τους προγόνους μας, τη φρόνηση, τη δικαιοσύνη, το θάρρος, την αυτοπειθαρχία, τον ανθρωπισμό και την υπέρβαση.

Μιλήστε μου για την αξία της διατροφής στο θέμα του healthy ageing και την αντίστοιχη αξία της γυμναστικής. Ποια από τις δύο συνήθειες θεωρείτε πιο σημαντική, για εκείνους που θέτουν ως στόχο το “υγιές γήρας”; 

Είναι απαραίτητες και οι δύο. Σήμερα γνωρίζουμε ότι η καλή σκελετική μυϊκή μάζα είναι ένας εξαιρετικός προβλεπτικός δείκτης καλής υγείας και προσδόκιμου επιβίωσης. Καλή διατροφή, άσκηση και αποτελεσματική διαχείριση του στρες  είναι “εκ των ων ουκ άνευ”.

Υπάρχουν αρκετές έρευνες που επιβεβαιώνουν κάποιους παράγοντες ή συνήθειες που σχετίζονται με τη μακροζωία. Μεταξύ αυτών είναι και η ενεργή σεξουαλική ζωή. Ισχύει αυτό; 

Κατά τη γνώμη μου, η καλή διαχείριση του στρες είναι το κλειδί. Συμβαίνει σε μερικούς ανθρώπους αυτόματα, αλλά στους πιο πολλούς μπορεί να διδαχτεί. Ο κοινός παρονομαστής στις λεγόμενες «μπλε ζώνες», δηλ. περιοχές που έχουν πολλούς υπερ-αιωνόβιους, όπως για παράδειγμα η Ικαρία, είναι η έλλειψη χρόνιου στρες. Ισχύει, όμως, ότι η καλή σεξουαλική λειτουργία αποτελεί δείγμα καλής ψυχικής και σωματικής υγείας.

Ας μιλήσουμε για την αξία της  προληπτικής ιατρικής. Τελικά, αυτό το καθιερωμένο ετήσιο check up είναι καίριας σημασίας, αν θέλουμε να πορευτούμε  προς το healthy ageing; 

Το καθιερωμένο ετήσιο check-up μετά από μια ορισμένη ηλικία είναι βασικό για την πρόληψη. Οτιδήποτε διαγιγνώσκεται έγκαιρα έχει καλύτερη πρόγνωση. Ας μην το ξεχνάμε αυτό.

Ο κοινός παρονομαστής στις λεγόμενες «μπλε ζώνες», δηλαδή σε περιοχές που έχουν πολλούς υπερ-αιωνόβιους είναι η έλλειψη χρόνιου στρες.

Ηλικιωμένοι, υπερβολικά απορροφημένοι από την υγεία τους. Θεωρείτε ότι είναι ένα φαινόμενο αυτό; Προσωπικά έχω κουραστεί να βλέπω τον μπαμπά μου να ασχολείται συνέχεια με τις εξετάσεις του και να τρέχει από γιατρό σε γιατρό … Μήπως τελικά το να ασχολείσαι πολύ με την  υγεία σου δημιουργεί ένα νέο άγχος;

Αν ο μπαμπάς σας φροντίζει την υγεία του, ακόμα κι αν ασχολείται σε υπερβολικό βαθμό με τις ιατρικές του εξετάσεις, τότε μάλλον είστε τυχερή, μια και δεν θα χρειαστεί πιθανόν να τον φροντίσετε εσείς. Μερικές φορές μπορεί πράγματι σε αυτές τις μεγάλες ηλικίες να δούμε κάποια πιο έντονη ανησυχία για τα θέματα υγείας. Είναι εύλογο θεωρώ. Σίγουρα όμως προτιμάμε ένα άτομο τρίτης ηλικίας να προσέχει την υγεία του παρά να έχει παραιτηθεί και ως εκ τούτου να είναι απορυθμισμένο σε ό,τι αφορά τους βασικούς δείκτες υγείας.

Κι ας μιλήσουμε και για το άλλο σημαντικό κομμάτι της προληπτικής ιατρικής, για τα εμβόλια. Τα εμβόλια δεν είναι μόνο για τα παιδιά. Είναι απαραίτητα και για τους ενήλικες, καθώς αυξάνουν τις πιθανότητες να γεράσουν ασφαλέστερα;  

Ναι. Το ίδιο ισχύει και για τα εμβόλια στους ενηλίκους. Πάντα με τη συμβουλή του παθολόγου, όλα τα ενδεδειγμένα εμβόλια πρέπει να γίνονται ανελλιπώς. Εμβόλια κατά του πνευμονιόκοκκου, του έρπητα ζωστήρα και το ετήσιο της γρίπης συνιστώνται μετά τα πενήντα, δεδομένου ότι, καθώς μεγαλώνουμε, αποδυναμώνεται το ανοσοποιητικό μας και γινόμαστε πιο ευάλωτοι στις λοιμώξεις. Κάνοντας τα εμβόλια που συστήνονται για την ηλικία μας, θωρακιζόμαστε και γινόμαστε πιο ασφαλείς, καθώς μεγαλώνουμε. Η γνώμη μου είναι επίσης ότι όλα να νεότερα άτομα, άνδρες και γυναίκες, θα πρέπει να κάνουν και το εμβόλιο κατά του HPV.  Ας μη ξεχνάμε ότι 5% του συνόλου των καρκίνων οφείλονται στον HPV.

Αν κάποιος στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του είχε επιβαρυντικές για την υγεία του συνήθειες π.χ. κάπνισμα, κακή διατροφή, καθιστική ζωή, είναι μάταιη μια στροφή στο healthy aging; Ή ποτέ δεν είναι αργά;

Ευτυχώς, σε έναν μεγάλο βαθμό οι αρνητικές επιπτώσεις των κακών συμπεριφορών που αναφέρατε είναι αναστρέψιμες. Και όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα. Πράγματι, ποτέ δεν είναι αργά.

Φαντάζομαι πως κι εσείς εφαρμόζετε τις αρχές του healthy aging. Έτσι δεν είναι; Θέλετε να μας πείτε ποιες από αυτές θεωρείτε  πιο σημαντικές;

O Freud είχε χαρακτηρίσει δύο πολύ σημαντικές βασικές λειτουργίες στη ζωή του ανθρώπου: Εργασία και Αγάπη. Αυτό προϋποθέτει εκτός από την ενέργεια που αφιερώνουμε στην εργασία μας, και που συχνά δίνει νόημα στη ζωή μας, να φροντίζουμε να έχουμε καλές σχέσεις στη δουλειά,  ή στο σχολείο για τα παιδιά, και στον οικογενειακό και φιλικό κύκλο. Ο άνθρωπος, ως κοινωνικό ον που είναι, εξαρτάται ψυχολογικά από τον ανθρώπινο περίγυρό του. Όσον αφορά εμένα, προσπαθώ να ακολουθώ αυτά που διδάσκω, όπως τα ανέφερα προηγουμένως. Το κατά δύναμη.

Κι επομένως, τι από το δύο είναι καλύτερο; Να βγει κάποιος στη σύνταξη ή να συνεχίσει να δουλεύει μέχρι το τέλος της ζωής του; 

Είναι σημαντικό να εξακολουθήσει να ασχολείται με τα ενδιαφέροντά του και με αυτά που του ή της δίνουν νόημα. Κι ο καθένας μας πρέπει να βρει το νόημα της ζωής του. Όσο πιο γρήγορα στη ζωή, τόσο το καλύτερο.

O Freud είχε χαρακτηρίσει δύο πολύ σημαντικές βασικές λειτουργίες στη ζωή του ανθρώπου: Εργασία και Αγάπη.

Κι εσείς, κύριε Χρούσο, τα θεωρείτε σημαντικά αυτά τα δύο; Την Εργασία και την Αγάπη; Φαντάζεστε τον εαυτό σας να εργάζεστε μέχρι το τέλος της ζωής σας ή προτιμάτε να αποσυρθείτε κάποια στιγμή στη ζεστασιά των αγαπημένων σας προσώπων; 

Πράγματι, τα θεωρώ πολύ σημαντικά προαπαιτούμενα μιας ευτυχισμένης ζωής. Ο Bertrand Russel θεωρούσε τους επιστήμονες και τους καλλιτέχνες πιο κοντά στην ευτυχία λόγω του ότι μέσω της επιστήμης και της τέχνης, κάποιος είναι πιο κοντά σε ένα νόημα ζωής. Προσωπικά δεν πιστεύω στην απόσυρση. Το «Εργασία και Αγάπη» ισχύει σε όλα τα στάδια της ζωής.

Ο Γιώργος Χρούσος είναι Καθηγητής παιδιατρικής και ενδοκρινολογίας, Διευθυντής της Α’ πανεπιστημιακής παιδιατρικής Κλινικής Ιατρικής Σχολής στο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία», ενώ κατέχει την έδρα της UNESCO στην Εφηβική Υγεία και Ιατρική. Στην επαγγελματική του σταδιοδρομία έχει εστιάσει την έρευνά του στις νευροενδοκρινολογικές μεταβολές που συσχετίζονται με τις διαταραχές του συναισθήματος, ύπνου, αντίληψης του πόνου, και ανοσολογικής λειτουργίας, και έχει ανοίξει νέους ορίζοντες σε ένα φάσμα χρόνιων πολύπλοκων διαταραχών του ανθρώπου, όπως η κατάθλιψη, το μεταβολικό σύνδρομο, οι αυτοάνοσες και αλλεργικές παθήσεις, οι διαταραχές της διατροφής, οι διαταραχές του ύπνου και τα ψυχοσωματικά νοσήματα, η παχυσαρκία και το χρόνιο στρες. Έχει λάβει πολυάριθμα διεθνή βραβεία για το έργο του, ενώ το Institute of Scientific Information τον έχει χαρακτηρίσει ως έναν από τους πιο υψηλά αναφερόμενους επιστήμονες στον κόσμο.

 

Της 

Το μελλον της Ιατρικης: Τεχνολογία ή Ιατρικη του Τροπου Ζωης;

Η Ιατρική λειτουργεί με βασικό σκοπό και αποστολή την καλή υγεία, ευημερία και ευτυχία του ανθρώπου. Ο Ιπποκράτης διαιρούσε την Ιατρική σε τρεις κλάδους, τη Φυσική (Παθολογία), τη Χειρουργική και τη Διαιτητική (του Τρόπου Ζωής), και αυτή η αντίληψη ισχύει και σήμερα.

Αναμφίβολα, η Επιστήμη, η Καινοτομία και η Τεχνολογία έχουν συνεισφέρει και εξακολουθούν να συνεισφέρουν τα μέγιστα στην πρόοδο και των τριών διαστάσεων της Ιπποκρατικής Ιατρικής. Πράγματι, τα τελευταία χρόνια, η Ιατρική αναπτύσσεται ραγδαία όσον αφορά την εμβάθυνση των γνώσεων και την τεχνολογική της διάσταση, ενώ οι δυνατότητές της να προλάβει, να διαγνώσει και να αντιμετωπίσει τις ανθρώπινες νόσους έχουν εκτοξευθεί. Η ιατρική επιστήμη εξελίσσεται ακάθεκτα και εκθετικά, με κύριους συντελεστές και οδηγούς τη βιοτεχνολογία, την απεικονιστική επιστήμη και την τεχνητή νοημοσύνη. Η αποκρυπτογράφηση του ανθρώπινου, και όχι μόνο, γονιδιώματος, η ικανότητα της γενετικής μηχανικής να διορθώνει γονίδια και να επηρεάζει την έκφρασή τους, η απαρχή των γονιδιακών και κυτταρικών θεραπειών, η επιτάχυνση της μελέτης του εγκεφάλου, η ρομποτική, η μικροχειρουργική, τα καινοτόμα φάρμακα, και οι βιολογικοί παράγοντες, όλα αναπτύσσονται συνεχώς και προοικονομούν ένα άριστο μέλλον. Χωρίς αμφιβολία, είμαστε πολύ κοντά στη θεραπεία νόσων που ακόμη θεωρούνται ανίατες.

Είναι ενδιαφέρον ότι οι νέες γνώσεις των τελευταίων ετών μας έχουν επίσης επιβεβαιώσει τη σοφία του τρίτου κλάδου της Ιπποκρατικής Ιατρικής, της Διαιτητικής, και έχουν αποκαλύψει τις βιολογικές βάσεις των αρχαίων προτροπών για τον υγιεινό τρόπο ζωής. Σήμερα, από πλευράς κοινωνικού και οικονομικού αντικτύπου, η Ιατρική του Τρόπου Ζωής (Lifestyle Medicine) αποτελεί την κύρια προσφορά της Ιατρικής προς την ανθρωπότητα για την πρόληψη και θεραπεία των νόσων που την ταλανίζουν, δηλαδή των χρόνιων μη μεταδιδόμενων νοσημάτων, όπως η παχυσαρκία, ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, τα καρδιομεταβολικά νοσήματα, η οστεοπόρωση, το άγχος, η κατάθλιψη και ο καρκίνος.

Στην Ιατρική του Τρόπου Ζωής υπεισέρχεται σε μεγάλο βαθμό η ιατρική τέχνη, η διάσταση της ιατρικής που δεν εξαρτάται από την τεχνολογία, αλλά από αυτή καθαυτή την ανθρώπινη φύση. Η δυαδική σχέση εμπιστοσύνης ιατρού-ασθενούς ή, αντίστοιχα, η τριαδική σχέση, στην περίπτωση που συμπεριλαμβάνεται το δίπολο γονέας-παιδί, έχει στενή σχέση με το αποτέλεσμα μιας θεραπείας. Αυτή η σχέση εξαρτάται από την εν-συναίσθηση, δηλ., την εν πολλοίς αυτόματη γνωστική και συναισθηματική επικοινωνία μεταξύ δύο ατόμων, που αποτελεί και τη βάση του κοινωνικού ιστού. Φυσιολογικά συν-παλλόμενα νευρωνικά δίκτυα εν-συναίσθησης στους εγκεφάλους αλληλοεπιδρώντων ατόμων συνδέουν τον ιατρό με τον ασθενή και, σαν συγκοινωνούντα δοχεία, περνούν θετικά συναισθήματα από τον πρώτο στον δεύτερο. Στη σωστή σχέση, τα αρνητικά συναισθήματα του ασθενούς δεν πρέπει να περνούν στον ιατρό, ο οποίος έτσι, να μπορεί με «συμπόνια», δηλ. γνωστική εν-συναίσθηση με αρχές προσφοράς, χωρίς να υποφέρει, ανεπηρέαστος, να προσφέρει στον/στην ασθενή την αμέριστη βοήθειά του. Στη μαζική, απρόσωπη, «βιομηχανική» ιατρική που θυμίζει «γραμμή παραγωγής» και στην παρεπόμενη απώλεια της συμπόνιας, όπως αυτή που συχνά επικρατεί στις δυτικές κοινωνίες σήμερα, αυτή η τόσο ουσιαστική σχέση έχει διαταραχθεί ή ακόμα και διακοπεί, με πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα όχι μόνο για τους ασθενείς, αλλά και για τους φροντιστές, τους νοσηλευτές και ιατρούς. Αυτό δεν είναι το μέλλον της Ιατρικής που επιθυμούμε και αυτή η τάση πρέπει να αναστραφεί.

Η Ιατρική του Τρόπου Ζωής στοχεύει στην προώθηση του υγιεινού τρόπου διαβίωσης μέσω της αύξησης της φυσικής δραστηριότητας, της καλής διατροφής, του σωστού και κανονικού ύπνου, της επιτυχούς διαχείρισης του στρες, της αύξησης της ψυχοσωματικής ανθεκτικότητας, της αντιμετώπισης του άγχους και της κατάθλιψης, της αποφυγής καταχρηστικών συμπεριφορών, και της πρόληψης και καταπολέμησης σημαντικών χρόνιων μη μεταδιδόμενων νοσημάτων. Ολα τα παραπάνω, μαζί με την προ-κοινωνικότητα, την υπέρβαση, και τον ενάρετο βίο, συντελούν στην πέραν της ευζωίας απόκτηση της αριστοτέλειας ευδαιμονίας. Η Ιατρική του Τρόπου Ζωής, συνεπώς, αποσκοπεί στη βελτίωση της ποιότητας και της διάρκειας του υγιούς βίου του ατόμου, και όχι μόνο. Σίγουρα, βοηθάει ιδιαίτερα και αυτούς που ασθενούν, βελτιώνοντας, ανάμεσα στα άλλα, και την ανταπόκρισή τους στις διάφορες θεραπείες που λαμβάνουν. Μέσω των καλά ιατρικά αντιμετωπιζόμενων ασθενών, επηρεάζεται θετικά και το περιρρέον περιβάλλον τους, αλλά και το κοινωνικό σύνολο. Η ιατρική του τρόπου ζωής προλαμβάνει, θεραπεύει και ανακουφίζει και αυτούς που ασθενούν. Η εφαρμογή της είναι απόλυτα επιθυμητή και είναι θέμα παιδείας σε μια κοινωνία στην οποία θέλουμε να γίνει εγγενές βίωμα και να επικρατήσει.

Σήμερα, κανένας δεν αμφισβητεί την αξία της έρευνας και της καινοτομίας στην αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής των ασθενών και στην απαραίτητη συνεργασία των φορέων που εμπλέκονται άμεσα προς αυτή την κατεύθυνση. Η πολιτεία, η ακαδημαϊκή κοινότητα, τα ερευνητικά ινστιτούτα, οι σύλλογοι ασθενών, και η φαρμακοβιομηχανία παίζουν τεράστιους ρόλους στην καλύτερη δυνατή συνεργασία για το βέλτιστο αποτέλεσμα. Παράλληλα με την ωφέλεια που όλοι απολαμβάνουμε από την τεχνολογική ιατρική και τις παραπάνω δράσεις μεταξύ ασθενών, επιστημόνων υγείας και φαρμακευτικής βιομηχανίας, αυτές οι συνέργειες αποδίδουν καλύτερα πάνω σε ένα υπόβαθρο σωστού τρόπου ζωής. Το μέλλον της Ιατρικής είναι λαμπρό, όχι μόνο λόγω της τεχνολογικής της ανάπτυξης, αλλά και λόγω της ικανότητάς της να θεραπεύει τον ψυχισμό του ανθρώπου και της κοινωνίας. Η κοινωνική και συμπεριφορική διάσταση της Ιατρικής εφαρμόζεται μαζί με την κλασική και τεχνολογική Ιατρική εις όφελος του ατόμου και του συνόλου. Σωστή κοινωνική στρατηγική προσέγγιση στην ιατρική φροντίδα θα οδηγήσει σε υγιέστερους και ευτυχέστερους πολίτες ταυτόχρονα με σημαντικά κοινωνικο-οικονομικά οφέλη για τον τόπο.

* Ο Γεώργιος Π. Χρούσος είναι ομότιμος καθηγητής Παιδιατρικής και Ενδοκρινολογίας στο ΕΚΠΑ, διευθυντής του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Υγείας Μητέρας, Παιδιού, και Ιατρικής Ακριβείας. Επικεφαλής έδρας UNESCO Εφηβικής Υγείας και Ιατρικής.

 

Πηγή: kathimerini.gr

Γεώργιος Χρούσος: Μια ζωή αφιερωμένη στα παιδιά

Η «χρυσή» πορεία του έλληνα καθηγητή που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η παιδιατρική διεθνώς

 

Από πού να ξεκινήσει κάποιος ο οποίος θέλει να γράψει για τον ομότιμο καθηγητή Παιδιατρικής και Ενδοκρινολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ) κ. Γεώργιο Χρούσο; Από το βιογραφικό του, το οποίο καλύπτει 114(!) σελίδες γεμάτες με δημοσιεύσεις – έχει συγγράψει περισσότερα από 900 επιστημονικά άρθρα και πάνω από 600 αναλύσεις σε επιστημονικές επιθεωρήσεις αλλά και κεφάλαια σε επιστημονικά εγχειρίδια -, με δεκάδες βραβεύσεις και διακρίσεις – σύμφωνα με το Google Scholar και το Institute of Scientific Information (ISI) είναι ένας από τους 100 επιστήμονες με τις περισσότερες ετεροαναφορές στο έργο τους παγκοσμίως, όχι μόνο στην Κλινική Ιατρική αλλά και στη Βιολογία και στη Βιοχημεία καθώς και πρώτος σε ετεροαναφορές κλινικός ενδοκρινολόγος ή παιδίατρος σε ολόκληρο τον κόσμο; Από τη λαμπρή καριέρα του σε ΗΠΑ και Ελλάδα, στη διάρκεια της οποίας κατείχε εξέχουσες θέσεις και παρήγαγε πλούσιο ερευνητικό αλλά και κλινικό έργο; Από τη σημαντική έρευνα που συνεχίζει να διεξάγει και η οποία ρίχνει φως σε πλήθος πεδίων με επίκεντρο πάντα το αγαπημένο του αντικείμενο, το στρες, αυτόν τον εξελικτικό «σύμμαχο» του ανθρώπινου είδους που έχει μετατραπεί σε έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς του;

Γιατρός από κούνια

Η πορεία του κ. Χρούσου είναι μια πορεία πραγματικά «χρυσή» που ταιριάζει με το επίθετό του – το έχει ψάξει, και έχει τις ρίζες του στο Βυζάντιο, προερχόμενο από το Χρυσός (Χρουσός) με ανάσπαση του τόνου, όπως συμβαίνει με πολλές ελληνικές λέξεις. Ο 69χρονος σήμερα κ. Χρούσος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα και ήταν αρκετά εκείνα που τον έκαναν να αποφασίσει να σπουδάσει Ιατρική: «Είχα συγγενείς γιατρούς ενώ συγχρόνως στην εφηβεία διάβασα «Το Κάστρο» του Κρόνιν με πρωταγωνιστή έναν νεαρό γιατρό που μάχεται για το καλό της κοινωνίας υπό αντίξοες συνθήκες και ταυτίστηκα μαζί του. Ετσι έδωσα εξετάσεις και πέρασα στην Ιατρική Αθηνών από τους πρώτους». Αποφοίτησε το 1975 «πρώτος των πρώτων» και ύστερα από έναν χρόνο ειδικότητας στην Παθολογία αποφάσισε να ασχοληθεί με την Παιδιατρική ολοκληρώνοντας την ειδικότητα στην Ιατρική Σχολή και στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. «Μου άρεσαν πάντα πολύ τα παιδιά και η αλληλεπίδραση μαζί τους, ίσως επειδή ήμουν μοναχοπαίδι». Επόμενος σταθμός του τα φημισμένα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ (ΝΙΗ), και συγκεκριμένα το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού και Ανθρώπινης Ανάπτυξης (ΝΙCHD) όπου εκπαιδεύθηκε στην Ενδοκρινολογία, στον Μεταβολισμό και στον Διαβήτη. Μετά την εκπαίδευσή του ακολούθησε μακρά καριέρα στο ΝΙCHD όπου διετέλεσε διευθυντής του Tμήματος Παιδιατρικής και Αναπαραγωγικής Ενδοκρινολογίας, ενώ ήταν και καθηγητής Παιδιατρικής, Φυσιολογίας και Βιοφυσικής στο Πανεπιστήμιο Georgetown στην Ουάσιγκτον.

Παλιννόστηση

Το 2001 πήρε τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψει στην Ελλάδα – «μια απόφαση που δεν με δυσκόλεψε, αφού ένιωθα ότι η Ελλάδα με χρειαζόταν περισσότερο». Κατέλαβε τη θέση του καθηγητή και διευθυντή της αρχαιότερης και μεγαλύτερης παιδιατρικής κλινικής της χώρας, της Α’ Παιδιατρικής Κλινικής στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, την οποία και διατήρησε ως το 2018, οπότε και ολοκληρώθηκε η ακαδημαϊκή πορεία του. Το έργο του είχε τεράστια επίδραση στον τρόπο με τον οποίο ασκείται η Παιδιατρική στην Ελλάδα. Συμμετείχε μεταξύ άλλων στη δημιουργία νέων εθνικών καμπυλών αύξησης, ξεκίνησε εθνική εκστρατεία ενάντια στην παιδική παχυσαρκία, έγινε επικεφαλής της Εθνικής Επιτροπής για τον Μητρικό Θηλασμό, ανέπτυξε τον μηχανισμό πιστοποίησης για τα φιλικά στα βρέφη νοσοκομεία, ενώ ήταν και ο δημιουργός καμπάνιας υπέρ του μητρικού θηλασμού η οποία έλαβε βραβείο από την UNICEF το 2011. Ηταν επίσης ο «πατέρας» του πρώτου Προγράμματος Εφηβικής Ιατρικής στην Ελλάδα, το οποίο, χάρη στην πρωτοτυπία και στην επιστημονική αρτιότητά του, αναγνωρίστηκε το 2010 από την UNESCO ως η μοναδική έδρα παγκοσμίως στην Εφηβική Ιατρική (UNESCO Chair on Adolescent Health Care). Συμμετείχε ενεργά και στη «θεμελίωση» του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών, του οποίου και διετέλεσε πρώτος διευθυντής.

Παγκόσμια αναγνώριση

Ο κ. Χρούσος έχει αναγνωριστεί παγκοσµίως για την έρευνά του στο µοριακό σύστηµα µετάδοσης του σήµατος των γλυκοκορτικοειδών στο κύτταρο, στις νόσους του άξονα των επινεφριδίων και στους φυσιολογικούς και µοριακούς µηχανισµούς του στρες. Η προσφορά του, που εκτείνεται από την έρευνα σε μοριακό επίπεδο ως τη διάγνωση και τη θεραπεία, έχει ανοίξει νέους ορίζοντες σε ένα φάσµα χρόνιων «μη μεταδιδόμενων» διαταραχών και κυρίως αυτών που σχετίζονται με το στρες, όπως η μελαγχολική, η άτυπη, η εποχική και η επιλόχειος κατάθλιψη, η διαταραχή μετατραυματικού στρες, οι διαταραχές πρόσληψης τροφής, οι ψυχοσωματικές νόσοι, οι διαταραχές του ύπνου, καθώς και τα φλεγμονώδη/αυτοάνοσα και αλλεργικά νοσήματα.

Σήμερα συνεχίζει την έρευνά του στο προσφάτως μετονομασθέν Ερευνητικό Ινστιτούτο για την Υγεία Μητέρας – Παιδιού και την Ιατρική Ακριβείας του ΕΚΠΑ με αμείωτο ζήλο, όπως αποδεικνύει το πλήθος των ερευνητικών ευρημάτων που φέρνει στο φως με την ομάδα του. Μεταξύ τέτοιων πρόσφατων ευρημάτων περιλαμβάνονται εντυπωσιακές ανακαλύψεις για το μητρικό γάλα – όπως φαίνεται, η μητέρα συνεχίζει να «περνά» στο παιδί της μέσω του θηλασμού γενετικό υλικό της, το οποίο πιθανώς αφομοιώνεται από τα κύτταρα του μωρού με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο αναβολισμός και να μειώνεται το στρες του – αλλά και σημαντικά ευρήματα για το στρες στα παιδιά, το οποίο, σύμφωνα με τον καθηγητή, ως και τριπλασιάστηκε στα χρόνια της κρίσης.

Ο κ. Χρούσος δηλώνει ότι δεν θέλει να σταματήσει να εργάζεται, και μάλιστα με νέους – «καθώς αυτό αποτελεί το καλύτερο αντίδοτο στο γήρας». Και όταν δεν εργάζεται, περιτριγυρίζεται και πάλι από τα πιο γλυκά νιάτα – τα τρία εγγονάκια του (με την καθηγήτρια Οφθαλμολογίας σύζυγό του Τζούλη έχει αποκτήσει τρεις κόρες, τη Φαίδρα, την Ιώνη και τη Θάλεια, οικονομολόγο, γιατρό και αρχιτέκτονα αντίστοιχα, και μέχρι στιγμής η Φαίδρα τού έχει χαρίσει δύο εγγόνια και η Ιώνη ένα). Κρατά επίσης πάντα νέο το πνεύμα του ανατρέχοντας στους αρχαίους Ελληνες – λατρεύει την Ιστορία και τη Φιλοσοφία – αλλά και ταξιδεύοντας. «Μου αρέσει να επισκέπτομαι μουσεία Τέχνης, Ιστορίας και Φυσικής Ιστορίας. Δεν χορταίνω να μαθαίνω και, όσο περνούν τα χρόνια και τα περιθώρια στενεύουν, έχω ακόμη μεγαλύτερο κίνητρο για να μάθω όσο περισσότερα γίνεται». Μάλλον αυτό είναι το μυστικό των μεγάλων επιστημόνων και δασκάλων. Δεν σταματούν να είναι οι ίδιοι αιώνιοι μαθητές…

 

Του Τσώλη Θεοδώρη για το tovima.gr